و خداوند عشق را آفرید . . .

به آنکه عشق را آفرید

سلام به همه دوستان خوبم

از امروز تصمیم گرفتم تا همه ی اون حرفایی رو که تو دلم هست اما کسی رو ندارم که بهش بگم رو بنویسم تا شاید یه ذره ازشون کم بشند

تا شاید بتونم خالا بشم

تا شاید بتونم نفس بکشم

آخه دارند خفه ام میکنند

حرفایی که مدت زیادیه تو سرم میچرخند ولی هیچوقت بیرون نیومدند

امید وارم بتونیند از تجربه های اندکم استفاده کنیند.

مدتی خیلی زیادی بود که دیگه دل و دماغ نوشتنو نداشتم

حوصله ی وبلاگ نویسی رو نداشتم

ولی حالا میخام بنویسیم چون باید بنویسیم

اما بدون نام ونشون

نمیخام دیگه کسی منو بشناسه دیگه خسته شدم

از همه ی اونایی که این خط خطی های منو میخونند و وقت میزارند نهایت سپاسگذاری رو دارم.